Çalıştayda sürdürülebilir bina tasarımı uygulamalarına yönelik tartışılan bir dizi konu oldu. Bu çalışmaların başlıkları şöyleydi; (1) sürdürülebilir binalarda performansı doğrulama yöntemlerinin iyileştirilmesi; (2) sürdürülebilir binalar inşa etme motivasyonunu artırmak için bina performansını değerlendirme yöntemlerinin iyileştirilmesi; (3) eski yapıların yıkılıp yenilerinin inşa edilmesi yerine mevcut binaların renovasyonu çalışmalarına farkındalık getirilmesi; (4) proje organizasyonu ve mühendisliğin vurgulanması; (5) entegre modelleme araçlarının oluşturulması; (6) binaların içinde bulundukları topluma fayda sağlayabilmesi için binaların kendi “habitatlarına” bağlılığının iyileştirilmesi; (7) yönetim, eğitimciler ve konunun profesyonelleri arasındaki iletişimi arttıracak mekanizmaların geliştirilmesi; (8) malzeme seçim kriterleri; (9) hem lisans hem de lisansüstü seviyede farklı disiplinlerin etkileşimini teşvik eden eğitim süreçlerinin geliştirilmesi.

Bu konuların bir hafta boyunca tartışılmasından sonra, katılımcıların sürekli etkileşimine katkıda bulunmak için üç eylem maddesi ortaya çıktı: (1) pay sahibi topluluklar arasında daha iyi bilgi alışverişi için somut yöntemler geliştirmek; (2) küresel topluluklarda gelecekteki konut ihtiyaçlarını karşılarken sürdürülebilir tasarımı teşvik etmek için bir plan geliştirmek; ve (3) akademik ve profesyonel uygulamalar arasındaki anlayışı geliştirmek için işbirliğine dayalı uluslararası ortaklıklar geliştirmek. Bunların her biri için birer üye toplayıcı olarak belirlenen katılımcı komiteleri belirlendi.

EÇEM’in Mayıs 2010’da İstanbul’da düzenlediği Sıfır İstanbul 2050’nin ardından Mayıs 2011’de kurguladığı bu bir hafta süren çalıştay ile enerji verimliliğinin Türkiye’de daha yaygın konuşulmasını sağlamış ve bu kavramın entegre mimarlık-mühendislik-sosyal bilimler bazında düşünülmesi gerektiğini vurgulamıştır.